[COLUMN] Leven na Clair Obscur - Een luxeprobleem
In dit artikel:
De auteur, een ervaren gamer, beschrijft hoe de game Clair Obscur: Expedition 33 zijn kijk op nieuwe releases fundamenteel veranderde. Nadat hij ongeveer een kwart van de game had gespeeld merkte hij dat dit geen gewone “mooie” titel was, maar een zeldzame ervaring die zowel technisch als vooral emotioneel uitzonderlijk presteerde — een mix van turn-based gevechten en real-time skills, ingepakt in een poëtisch en schokkend verhaal.
Die ervaring heeft de lat voor wat een game moet bieden plotseling veel hoger gelegd. Waar trailers en standaardmechanieken vroeger genoeg waren om enthousiast te raken, vraagt hij zich nu constant af of nieuwe titels hem nog net zo diep kunnen raken. Voor ontwikkelaars betekent dat dat “goed genoeg” niet meer volstaat: spelers verlangen naar werk dat niet alleen vermaakt, maar ook ontroert en blijft hangen.
De persoonlijke consequentie is dubbel: enerzijds voelt hij verwenning en frustratie — veel recente releases lijken vlak na zo’n hoogtepunt — anderzijds ziet hij ook een positieve kant. Spelers worden veeleisender en meer betrokken bij games als kunstvorm; ze worden beschermers van hoogwaardige ervaringen en leren geduld te hebben tot de volgende echt bijzondere titel verschijnt. Tot die tijd opent hij toch zijn stapel ongespeelde games in de hoop ergens nog een sprankje van diezelfde magie terug te vinden.