Review: Agatha Christie - Death on the Nile
In dit artikel:
Joeri Tits bespreekt Agatha Christie – Death on the Nile, de nieuwste detectivegame van Microids en een directe opvolger van hun Murder on the Orient Express (2023). De game is exclusief voor Xbox Series S/X en zet het klassieke Christie-verhaal om in een interactief mysterie waarbij je als Hercule Poirot en een nieuw personage, de jonge privédetective Jane Royce, probeert uit te pluizen wie er achter de misdaad zit.
Microids verplaatst het verhaal opvallend naar de jaren ’70: je begint in een funky discotheek en volgt vervolgens de intriges rond Linnet Doyle tijdens een luxe cruise op de Nijl. De bekende verhaallijn vol jaloezie en wraak blijft herkenbaar, maar de tijdssprong en de toevoeging van Jane Royce geven het plot een frisse dynamiek en openen nieuwe locaties zoals New York, Mallorca en Londen. Die uitbreiding zorgt ervoor dat ook spelers die het boek of de film al kennen, alsnog nieuwe ontdekkingen doen.
Gameplay draait om het Mind Map-systeem dat Microids in de eerdere Poirot-game introduceerde: aanwijzingen visueel koppelen, hypotheses vormen, verdachten ondervragen en gebeurtenissen op een tijdlijn plaatsen. Puzzels vormen de kern en worden doorgaans goed gebalanceerd beoordeeld — niet te simpel, meestal niet frustrerend moeilijk — en de game biedt drie moeilijkheidsgraden plus hulpmiddelen voor spelers die vastlopen. Sommige oplossingen voelen af en toe wat vergezocht aan, maar over het algemeen werkt het systeem prettig om geheimen te ontrafelen.
Visueel scoort de game minder sterk. Animaties ogen niet altijd vloeiend, lip-sync en emotionele expressie lopen soms mank, en sommige omgevingen kunnen kaal aanvoelen. Die tekortkomingen ondermijnen soms de dramatische impact van verhoren en confrontaties, hoewel de sferen wel goed neergezet worden en de soundtrack het geheel ondersteunt. Een opmerkelijk minpunt is dat de titel in de winkel als “Dood op de Nijl” verschijnt, maar er geen Nederlandse taaloptie in het spel aanwezig is — wat vreemd is voor een Europese studio en jammer voor niet-Engelstalige spelers, temeer omdat taalbegrip belangrijk is voor het oplossen van het mysterie.
Kortom: Agatha Christie – Death on the Nile biedt een aangename, narratieve detective-ervaring met slimme puzzels en een geslaagde 70s-sfeer, en ververst het klassieke verhaal met een nieuw duo van onderzoekers. Technische en lokale taaltekorten beperken echter de beleving enigszins. Fans van klassieke whodunits en van Microids’ eerdere Poirot-adaptatie zullen er waarschijnlijk veel plezier aan beleven, mits ze genoegen nemen met de grafische tekortkomingen en de Engelse taal.