Review: Final Fantasy Tactics - The Ivalice Chronicles
In dit artikel:
Casper Egas (18 oktober 2025) speelt en beoordeelt de remaster van Final Fantasy Tactics, nu beschikbaar exclusief voor Xbox Series S/X. De uitgave bevat zowel een versie die sterk doet denken aan de originele PlayStation-uitgave als een gemoderniseerde remaster onder de naam The Ivalice Chronicles. Voor €60 krijg je hogere resolutie, ingesproken dialogen, geanimeerde karakterportretten, nieuw intro/outro-materiaal, een duidelijker beurtvolgorde-display, en een optionele makkelijkere modus — plus een grafische filter die bij de reviewer aanvankelijk niet meteen aansprak.
Verhaal en presentatie scoren hoog: de strategie-RPG volgt Ramza, een bastaardzoon die verstrikt raakt in een oorlog tussen machtige huizen (White Lions en Black Lions), met thema’s van macht, aristocratie vs. volk en kerkelijke intriges. Het plot bevat gelaagde personages en onverwachte wendingen, waardoor het vaak aan hedendaagse politieke fantasieseries doet denken. De 2D-personages en hun animaties geven volgens de recensie veel karakter en de stemacteurs, met een Brits klinkende stijl, tillen het verhaal verder op. De soundtrack past bij het spel, maar riep bij de recensent geen sterke emotionele reactie op.
De grootste klachten zitten bij gameplay en ontwerp. Slagvelden zijn klein, statisch en weinig gevarieerd, wat snel tot herhaling leidt. De spelbalans wordt als bijzonder wreed ervaren: veel gevechten vereisen grind, falen kan leiden tot verlies van verdiende XP en items, en sterfgevallen kunnen permanent zijn als gewonde personages niet snel genoeg geholpen worden. Sommige spreuken falen vaak, vijanden richten zich snel op genezers, en er bestaan aanvallen die spullen stelen of vernietigen — elementen die samen veel frustratie oproepen. Het jobsysteem laat veel keuze toe, maar is ondoorzichtig; je hebt vaak tientallen personages van wie er maar vijf tegelijk meedoen en veel figuren voelen uitwisselbaar doordat baanwisselingen vaardigheden overnemen en zo eigenheid wegnemen.
Sommige remaster-aanpassingen voelen als halfslachtige fixes: de camerahoek blijft problematisch en de ‘makkelijke’ modus verandert vooral statistieken en voelt niet altijd als een nette oplossing. Hoewel de kern – het verhaal en strategische basis – aantrekkelijk is, resulteerde het voor de recensent in veel irritatie en teleurstelling. Voor spelers die gevoelig zijn voor strenge moeilijkheid en oude designkeuzes is de remaster problematisch; fans van het origineel of liefhebbers van verhaalgedreven strategy-RPG’s zullen er mogelijk méér waarde uit halen.