[REVIEW] Gloomy Eyes - Een post-apocalyptisch verhaal van een onwaarschijnlijke vriendschap
In dit artikel:
Gloomy Eyes is deze week verschenen en is ontwikkeld door Fishing Cactus. Het is een verhalende puzzelgame met een opvallende premisse: een romantisch-vriendschappelijke relatie tussen Nena, een jong meisje, en Gloomy, een jonge zombie, in een post-apocalyptische wereld waar de zon verdwenen is. Alles speelt zich grotendeels in schemerlicht en kunstverlichting af; licht is letterlijk levensgevaarlijk voor Gloomy, wat centraal staat in veel puzzels en situaties.
De gameplay draait om het schakelen tussen de twee hoofdpersonages. In tegenstelling tot spellen als Brothers: A Tale of Two Sons bestuur je hier niet beide figuren tegelijk, maar wissel je op elk gewenst moment on-the-fly. Het geselecteerde personage blijft dan volledig onder jouw controle terwijl de ander passief blijft. Elk personage heeft unieke mogelijkheden en beperkingen: Nena kan klimmen maar niet gooien en komt in bepaalde donkere zones niet langs zombies; Gloomy kan welwerpen maar vermijdt licht en kan niet overal opklimmen. Dat ontwerp maakt de puzzels toegankelijk en helder van opzet zonder een overvloed aan uitleg — de game geeft minimale instructies maar dat blijkt voldoende.
Visueel valt Gloomy Eyes meteen op: een cartoony, Tim Burton-achtige stijl met donkere, sfeervolle omgevingen. De camera volgt doorgaans goed, maar af en toe blokkeert een ongelukkige hoek het zicht en bemoeilijkt het manoeuvreren; dat gebeurt zelden en meestal op momenten waar je rustig kunt corrigeren. De besturing is eenvoudig en controller-vriendelijk: linkerstick bewegen, rechterstick camera, A voor interacties, B voor laten vallen en een knop om te wisselen tussen personages.
Het verhaal wordt niet via dialogen tussen Nena en Gloomy verteld, maar door een volledig ingesproken Verteller. Aanvankelijk voelt die vertelstijl wat vlak, maar na enige tijd went dit en past het bij de toon van het spel. De volledige verhaallijn ontvouwt zich alleen als je veel van het spel onderzoekt; verhalenfragmenten en collectibles ontsluiten extra achtergrondinformatie. Dat belonende verkenningsaspect wordt versterkt door 29 (geheime) achievements: wie alles wil verzamelen moet goed opletten en vaak terugkomen naar levels via de chapter-select.
Niet alles werkt even natuurlijk: de occasionele gevechten voelen vreemd in een game die vooral rust en speurwerk promoot. Ook is er maatschappelijk getint beeldmateriaal — de cultisten in het plot dragen kleding die sterk doet denken aan controversiële Amerikaanse symboliek — wat aantoont dat de cartoony presentatie niet betekent dat de thema’s onschuldig zijn.
Samengevat is Gloomy Eyes een sfeervolle, toegankelijke puzzelervaring met sterke presentatie en een focus op verhaal en exploratie. De on-the-fly wisselmechaniek tussen de twee personages werkt goed en maakt puzzels interessant zonder frustrerende leercurve. Voor spelers die van sfeer, verzamelobjecten en verhaalgedreven avonturen houden, is het een prettige titel; wie vooral actie zoekt of hoge replaywaarde verwacht, zal minder aan het spel hebben nadat de credits rollen.