Review: Mafia: The Old Country

In dit artikel:

Joeri Tits (8 september 2025) testte Mafia: The Old Country op Xbox Series X (geoptimaliseerd voor Series S/X) en beschouwt het niet als deel vier maar als een prequel met een kleinere schaal en een lagere adviesprijs (net geen €50). Je speelt als Enzo Bellini, een zwavelmijnwerker die door zijn ontmoeting met Don Torrisi in de Siciliaanse onderwereld wordt opgezogen. Het verhaal is volledig losstaand, dus voorkennis van de serie is niet vereist, maar de vertelling voelt erg cinematisch aan—fraaie cutscenes en passende Italiaanse accenten—terwijl het plot grotendeels teruggrijpt op vertrouwde mafia-clichés.

Gameplay is bewust lineair en richt zich op traditionele elementen: schieten vanuit dekking, racen met paard en auto, en wat stealth. Er is een modern perksysteem om wapens te upgraden, maar veel mechanieken blijven rudimentair. De A.I. stelt teleur—tegenstanders reageren niet altijd geloofwaardig—en gevechten, al zijn ze degelijk, brengen weinig nieuw. Mesduels met slowmotion-executies geven afwisseling, maar verliezen na enkele herhalingen hun spanning. De game is relatief kort, wat voorkomt dat herhaling te storend wordt.

Waar het spel uitblinkt is de setting: een sfeervol Siciliaans landschap met olijfbomen, dorpssfeer en mooie ritten tussen missies. Tegelijk laat de wereld te weinig leven zien; NPC’s blijven soms vastzitten, auto’s vervagen en gezichten ogen wat levenloos. De afwerking voelt op meerdere punten gehaast en had meer polijsting verdiend.

Eindoordeel: gemengde gevoelens. Voor liefhebbers van lineaire, verhalende games en fans van de reeks is het een aangename, betaalbare ervaring, maar door besparingen en technische mankementen ontbreekt de diepgang en finesse van een volwaardige AAA-titel. Het is een leuk tussendoortje, niet meer dan dat.