[REVIEW] Tales of Xillia Remastered - een solide maar weinig verrassende remaster
In dit artikel:
Bandai Namco zet oud-materiaal opnieuw in de schijnwerpers via het interne “The Tales of 30th Anniversary Remastered Project”, waarbij oudere Tales-games naar Xbox worden gebracht. Na een eerdere bespreking van Tales of Graces f heeft de recensent nu Tales of Xillia Remastered onder de loep genomen — een origineel PS3-spel uit 2011 dat in 2013 naar het westen kwam. De kern van het spel blijft ongewijzigd: een verhalende JRPG in de wereld Rieze Maxia, waar mensen en Spirits samenleven maar een dreigende oorlog tussen Rashugal en Auj Oule rust en balans bedreigt.
Je speelt primair met Milla Maxwell en Jude Mathis; Milla verliest aan het begin haar goddelijke krachten, Jude is een jonge medische student die haar helpt en daarmee ook zijn eigen ontwikkeling doormaakt. Gaandeweg sluit een diverse cast zich bij het gezelschap aan — waaronder een twijfelachtige huurling, een meisje met een levendgemaakte knuffel als magische steun en een formele butler — elk met eigen persoonlijke verhaallijnen die later samenkomen.
Gameplay richt zich op een action-RPG-formule met vrije bewegingsmogelijkheden tijdens gevechten, ontwijken en zowel basis- als speciale aanvallen (Artes). Een opvallend mechanisme is de “link”: je kiest een partner voor elk gevecht, wat leidt tot complementair gedrag (partner valt vijanden aan en geneest je indien nodig) en het opbouwen van een meter voor gekoppelde, krachtige combo-aanvallen. Progressie vloeit voort uit XP/GP en het Lilium Orb-systeem, waarmee je Orb-punten vrijspeelt om skills en Artes te ontgrendelen.
Skits — korte intermezzo’s die karakterrelaties uitdiepen — verschijnen alleen als je aan voorwaarden voldoet en zijn gemakkelijk te missen; ook titels (verkregen door gedrag en activiteiten) hebben in deze Remaster minder zichtbare impact vergeleken met Graces f. De speler kan aan het begin kiezen wie het hoofdpersonage is (Milla of Jude), wat kleine verschillen in beleving en skit-volgorde oplevert, maar de hoofdlijn intact laat.
De Remaster levert visuele verbeteringen en opgepoetste tussenfilmpjes, maar sommige oude assets lijken over het hoofd gezien, waardoor af en toe het origineel naar boven komt. De soundtrack scoort hoog — in de deluxe-versie kun je nummers vrijer selecteren — en audio-wise is weinig te klagen. Aan de technische kant zijn er echter irritaties: controller-mapping van PS3 naar Xbox is niet overal goed aangepast (bijvoorbeeld de kaart is aan een stick-klik gekoppeld in plaats van de startknop) en sommige wisselingen tussen personages of gekoppelde aanvalsbewerkingen voelen onnauwkeurig. Ook is het hoge aantal gevechten — met vijanden die respawnen bij schermovergangen — na enkele uren vermoeiend, vooral tijdens backtracking of in smalle routes waar ontwijken lastig is.
Achievements zijn talrijk en vaak specifiek; veel trofeeën zijn makkelijk te missen zelfs wanneer je de hoofdverhaallijn voltooit. Conclusie van de recensent: Tales of Xillia Remastered is een nette, getrouwe heruitgave zonder grote toevoegingen — sterke story- en character-driven elementen blijven de trekpleister, grafische en audio-upgrades zijn welkom, maar onhandige port-details en herhalende gevechten temperen het geheel. Voor fans van de serie is deze remaster een aanrader; spelers die weinig op hebben met klassieke action-RPG’s zullen er minder door worden gegrepen.